Poleciałam

A raczej tytuł powinien brzmieć następująco : 'Poleciałam i zaczęły się pierwsze kłopoty'. Moja zaoceaniczna podróż wiodła z Warszawy przez Amsterdam i Detroit , a kres tym podróżniczym cierpieniom miało położyć lądowanie w  Richmond. Troszkę mnie ta trasa zdziwiła. Zawsze wydawało mi się, że polecę do Nowego Yorku i tam zaliczę jakieś spotkanie w hotelu o charakterze informacyjnym. Taką wersję sprzedał mi kolega. Ale nie. Nic takiego nie miało miejsca. Całą podróż nie spałam z powodu ekscytacji ! Okazało się to błogosławieństwem, bo dzięki temu nie zauważyłam przejścia w inna strefę czasową. Jak już dotarłam na miejsce przeznaczenia ( była wtedy noc) byłam tak zmaltretowana wszystkim, że padłam na pysk. Wspomniałam coś niecoś o kłopotach. Po wylądowaniu w Detroit okazało się, że nie ma mojego bagażu! Ał, zła to była wiadomość. Jednak (ciężko nawet mi samej w to uwierzyć) przyjęłam to w miarę spokojnie. Prawdopodobnie byłam już tak zmęczona wielogodzinnym lotem, że niewiele było w stanie mną wstrząsnąć. Na lotnisku zapewniono mnie, że bagaż się znajdzie niebawem . Zapewniono mnie też ( w ramach ukojenia, chociaż osoby które planują podróż do USA pewnie się tym nie ucieszą), że takie rzeczy zdarzają się nagminnie i oni wiedzą jak sobie z tym radzić ;) No cóż. Nie pozostało mi nic innego , tylko posłusznie ruszyć w dalszą drogę do Richmond bez mego dobytku. Przez 2 czy 3 dni ( nie pamiętam teraz dokładnie) hasałam w pożyczonych gaciach i podkradłam (za przyzwoleniem ) pastę do zębów od życzliwych bliźnich. W końcu oddali mi plecak. Co nie znaczy , że problemy na kampie się skończyły.... 

Lotnisko w Detroit und ich. Czy dobrze odegrałam zatroskanie ?